Myślę, że dokładniejszym sposobem opisania tego zjawiska jest to, że nowoczesna mikroekonomia uczy, jak obliczyć, jaka będzie równowaga, ale nie jak długo zajmie osiągnięcie równowagi, ani co ważniejsze, jaka jest droga do tej równowagi w rzeczywistym świecie. Nowa polityka wprowadza złe wyniki równowagi, często polityka zmienia się, zanim proces osiągnie swój końcowy stan równowagi, a my robimy to w kółko. Na przykład Obamacare istniał tylko przez 13 lat (AHCA nie zrobił wiele, ale ostatnie przepisy zmieniły wiele). Oczywiście problem z tego rodzaju problemem polega na tym, że 1) trudniej jest obliczyć ścieżkę niż stan ustalony 2) co ważniejsze, często wymaga to więcej założeń modelowych, aby uzyskać coś użytecznego. Nie sądzę, że problem polega na tym, że agenci nie potrafią obliczyć równowagi, ponieważ równowagi, które są trudne do obliczenia, mogą nadal występować poprzez iterowane najlepsze odpowiedzi, a w rzeczywistości mamy konkretne koncepcje rozwiązań, aby odróżnić równowagi, które mogą wystąpić w ten sposób, od tych, które nie mogą.