De nieuwe autonome metrotreinset voor de Pink Line in Bengaluru, uitgerold door BEML, herinnert ons eraan waarom India uiteindelijk significante delen van de metro-rail toeleveringsketen moet bezitten. China excelleert in snelle metroconstructie omdat het alles van begin tot eind controleert. Treinen, signalering, lagers, spoorwegmachines, liggers, tunnelboorders en zelfs de financiering. Het bezitten van de toeleveringsketen = het bezitten van de snelheid van de bouw. India, in tegenstelling tot China, betaalt een "democratische prijs" voor infrastructuur: • grondverwerving moet voldoen aan de LARR-normen, • regimewisselingen resetten prioriteiten, • electorale populisme verschuift middelen naar welzijn boven kapitaalgoederen. Dit zijn structurele realiteiten waarmee we geen keuze hebben dan ons te verzoenen. Daarom is binnenlandse capaciteit de enige buffer tegen vertragingen veroorzaakt door democratische wrijving. India is nog steeds afhankelijk van geïmporteerde machines voor kritieke fasen van metroconstructie: • tunnelboormachines • spoorlegmachines • geavanceerde signaleringshardware • hoogcapaciteitslagers & tractiesystemen • belangrijke automatiseringscomponenten Elke import = vertraging + kosten + kwetsbaarheid. Metro's bouwen op een schaal en kostenefficiëntie zoals in China kan een grote uitdaging zijn, maar India moet nog steeds belangrijke delen van het constructie- en operationele ecosysteem indigeniseren als het voorspelbare tijdlijnen, lagere kosten en strategische controle over stedelijke mobiliteit wil.