Paradoks podwójnego dochodu: Kiedy równość rodzi nierówność Gospodarstwo domowe, jak każda jednostka ekonomiczna, musi osiągnąć dochód równoważący rynek, podstawowy poziom wymagany do utrzymania się w strukturze kosztów społeczeństwa. W przypadku gospodarstw domowych z jednym dochodem, ten poziom równoważenia spoczywa całkowicie na jednej osobie. Ale gdy dwa dochody są łączone, ten próg jest normalizowany w parze. Przy innych równych warunkach, wymagany wkład dochodowy każdej osoby jest w rzeczywistości zmniejszony o połowę. Ta struktura podwójnego dochodu pozwala na optymalizację. Jeden z partnerów może zabezpieczyć gospodarstwo domowe tym, co można by nazwać "dochodem kuponowym" - stabilną, przewidywalną pensją, zaprojektowaną tak, aby niezawodnie zaspokajać potrzeby finansowe gospodarstwa domowego. Można to porównać do alokacji obligacji w portfelu: stabilne, niezawodne, wystarczające. Drugi partner jest jednak teraz uwolniony do dążenia do tego, co można by nazwać "dochodem wypukłym". Jest to bardziej ryzykowne, mniej pewne, ale niesie ze sobą potencjał asymetrycznego zysku. Ponieważ strona "kuponowa" bilansu gospodarstwa domowego jest już zabezpieczona, rodzina może tolerować zmienność. A w dłuższym okresie dochód wypukły ma tendencję do posiadania pozytywnej wartości oczekiwanej: jedno przełomowe osiągnięcie, awans lub sukces przedsiębiorczy mogą przynieść zwroty znacznie nieproporcjonalne do początkowego wkładu. W tym tkwi jeden z niedocenianych silników nierówności. Nie chodzi tylko o to, że gospodarstwa domowe z podwójnym dochodem zarabiają więcej, ale że mogą strategicznie alokować między stabilnością a wypukłością. Ta strukturalna przewaga kumuluje się z czasem. Ironią jest to, że amerykański kodeks podatkowy w rzeczywistości faworyzuje gospodarstwa domowe z jednym dochodem i karze gospodarstwa domowe z podwójnym dochodem, potęgując podział: te rodziny, które są najlepiej przygotowane do optymalizacji wypukłości, są również przez politykę popychane w jeszcze większą przewagę. Rozejrzyj się, a zobaczysz ten wzór: lekarz żonaty z założycielem funduszu hedgingowego. Prawnik żonaty z aktorem. Nauczyciel żonaty z przedsiębiorcą technologicznym. To nie są przypadki; to zoptymalizowane wyniki gospodarstw domowych, gdzie jeden dochód zabezpiecza podstawę, a drugi dąży do zysku. Paradoks polega na tym, że społeczeństwo pragnie zarówno równości płci, jak i sprawiedliwości ekonomicznej, a jednak system popycha gospodarstwa domowe do optymalizacji w sposób, który poszerza nierówności. Wprowadzenie kobiet masowo na rynek pracy miało wyrównać szanse, ale w praktyce często przyspiesza dynamikę, w której jeden partner przyjmuje "dochód kuponowy", a drugi maksymalizuje "dochód wypukły". Jeśli poważnie myślimy o równości płci, musimy również przemyśleć, jak polityka podatkowa, struktury w miejscu pracy i oczekiwania społeczne nagradzają lub karzą różne konfiguracje gospodarstw domowych - w przeciwnym razie równość na poziomie indywidualnym będzie nadal generować nierówność na poziomie gospodarstw domowych.