Een luxe overtuiging was het afschaffen van de gestandaardiseerde toetsvereisten op scholen. De redenatie was dat, omdat er verschillen zijn in toetsresultaten op basis van inkomen, klasse, etniciteit, enzovoort, we de toetsen gewoon helemaal moesten afschaffen. Maar de onbedoelde consequentie was dat veel universiteiten eigenlijk minder aanvragen zagen van studenten met een laag inkomen en gemarginaliseerde studenten. Het draaide tegen hen. Rijke kinderen dienden nog steeds aanvragen in, terwijl studenten uit achtergestelde achtergronden dat vaak niet deden. Een deel van het probleem is dat veel kinderen niet weten welke scoredrempel hen competitief maakt op een bepaalde school. Toetsresultaten—hoewel imperfect—geven in ieder geval een idee van academische aanleg. Zonder hen, waar vertrouwen toelatingsfunctionarissen op? Persoonlijke essays, bijvoorbeeld. Maar als je rijk bent, kun je mensen inhuren om die te helpen verfijnen. Ze zullen ook kijken naar aanbevelingsbrieven, maar nogmaals, als je rijk bent, ken je waarschijnlijk invloedrijke mensen die ze voor je kunnen schrijven.