Uit mijn ervaring dwingen de meeste team-building evenementen een soort van onoprechtheid af die, hoewel plezierig voor sommige werknemers, voor anderen aanvoelt als een doorzichtige, geforceerde ritueel. Deze laatste groep werknemers omvat vaak onafhankelijke denkers die niet automatisch zich beter voelen na 3 uur van performatieve gemeenschapsdienst, alleen maar zodat sommige van hun andere teamgenoten zichzelf kunnen geruststellen dat ze nu "betere mensen" zijn na deze offsite. Deze onafhankelijke denkers maken gewoon de rekensom: als gemeenschapsimpact echt ons doel was, had het geld dat aan het evenement werd besteed 5X de impact kunnen creëren als we het gewoon aan een competente organisatie hadden gedoneerd. Of dit goed of fout is voor een bepaald team of bedrijf is een oordeel dat ze zelf moeten maken. Maar terwijl sommige mensen een rush van gelukkige hormonen krijgen van het schreeuwen van een domme "ONE company, ONE team!" chant op de top van hun longen, zien anderen dit als kinderachtige onzin. En hun scepsis wordt alleen maar versterkt wanneer, een maand later, het bedrijf 15% van de mensen die vrolijk "ONE company, ONE team!" aan het chant zijn, ontslaat. Natuurlijk betekent dit niet dat alle team-building evenementen gedoemd zijn om nutteloos te zijn. De beste evenementen zijn opzettelijk ontworpen, met een duidelijk gevoel van teamcontext en de ervaring die je als leider wilt creëren. Dat vereist echte zorg, oordeel en tijd, wat in de praktijk een zeldzame combinatie is. De meeste team-building evenementen worden logistiek-eerst bedacht in plaats van doel-eerst. Ze recyclen gewoon wat eerder is gedaan, of wat ze bij andere teams hebben gezien, in plaats van ontworpen te worden vanuit de grond om een specifiek doel te dienen. En zo gaat de schijnvertoning door.