To nie wielkie sensacje utrzymują firmy informacyjne przy życiu. To ich zdolność do tworzenia nagłówków, gdy nie ma żadnych wiadomości. To było prawdą dla Williama Randolpha Hearsta 100 lat temu, i jest prawdą dla organizacji informacyjnych dzisiaj. Z jego biografii: „Hearst odniósł sukces, ponieważ był mistrzem w konstruowaniu wiadomości z niczego. Wiadomości nie są zjawiskiem, które istnieje w rzeczywistym świecie, czekając na odkrycie... wydarzenie staje się wiadomością tylko wtedy, gdy dziennikarze i redaktorzy decydują się je zarejestrować.” Dlatego jestem sceptyczny wobec codziennego cyklu informacyjnego. Muszą publikować coś każdego dnia, niezależnie od tego, jak nieistotne są te historie. Cytat Hearsta przypomina mi, dlaczego zrezygnowałem z telewizji studenckiej: Publikowaliśmy historie dla samego publikowania, a nie dlatego, że ludzie naprawdę musieli o nich wiedzieć. A ponieważ zawsze musieliśmy coś wysłać, nasze nagłówki były czystym wypełniaczem, a nasza analiza brakowała głębi, której ludzie potrzebowali, aby naprawdę zrozumieć, co się dzieje. Moim zdaniem wiadomości są wytwarzane tak samo, jak są relacjonowane.