Naprawdę pokręconą rzeczą w tym wszystkim jest to, że w dłuższej perspektywie zmniejsza to wsparcie dla ochrony środowiska. Ludzie nie dbają o to, czego nie spotykają. Używanie 1% ziemi na wydarzenie oznacza, że ludzie mają kontakt z pozostałymi 99% i są bardziej skłonni się tym przejmować. Eksploracja jaskiń ma ten sam problem – to aktywność, którą kiedyś często uprawiałem. Jaskiniarstwo, niezależnie od tego, jak ostrożnie jest wykonywane, faktycznie powoduje niewielkie uszkodzenia jaskiń. To po prostu nieuniknione. Ale eksponowanie ludzi na jaskinie tworzy jaskiniarzy, którzy się o nie troszczą. Co sprawia, że politycznie znacznie łatwiej jest uratować jaskinie przed dużymi zagrożeniami, takimi jak rozwój terenów i górnictwo. Jesteśmy znacznie lepiej, akceptując niewielką ilość szkód w dzikiej przyrodzie poprzez korzystanie z niej i cieszenie się nią, w zamian za zapobieganie znacznie większym szkodom poprzez ochronę przed obojętnością. ...i tak, osobiście wolałem eksplorować brzydkie jaskinie. Nie chcę być tym facetem, który przypadkowo uszkadza piękną formację, która rozwijała się przez dziesiątki tysięcy lat. Wolę być w brzydkiej, błotnistej, trwałej jaskini, gdzie można dotknąć każdej powierzchni bez obaw o jej uszkodzenie.