Een echt vervelende zaak hieraan is dat het op de lange termijn de steun voor het beschermen van het milieu vermindert. Mensen geven niet om wat ze niet tegenkomen. Het gebruik van 1% van het land voor een evenement betekent dat mensen worden blootgesteld aan de andere 99%, en daardoor waarschijnlijker om het te geven. Grotverkenning heeft dit probleem ook – een activiteit die ik vroeger veel deed. Grotduiken, hoe voorzichtig het ook gedaan wordt, veroorzaakt inderdaad een kleine hoeveelheid schade aan grotten. Dat is gewoon onvermijdelijk. Maar mensen blootstellen aan grotten creëert grotduikers die om hen geven. Dit maakt het politiek veel gemakkelijker om grotten te redden van grote bedreigingen zoals landontwikkeling en mijnbouw. We zijn veel beter af met het accepteren van een kleine hoeveelheid schade aan de wildernis door het te gebruiken en ervan te genieten, in ruil voor het voorkomen van veel meer schade door het te beschermen tegen apathie. ...en ja, ik gaf er persoonlijk de voorkeur aan om lelijke grotten te verkennen. Ik wil niet de persoon zijn die per ongeluk een mooie formatie beschadigt die tienduizenden jaren heeft gekost om te ontwikkelen. Ik blijf liever in een lelijke, modderige, duurzame grot waar je elk oppervlak kunt aanraken zonder je zorgen te maken over schade.