Vanmorgen kreeg ik het zeer verdrietige nieuws van mijn ouders over het overlijden van Dust. Ze was pas 3 jaar oud. De dierenarts vermoedt dat het waarschijnlijk een virus was dat ze van een andere hond heeft opgelopen. Toen we Dust vorig jaar vonden, was ze achtergelaten zonder een plek om naartoe te gaan. We namen haar mee, denkend dat het tijdelijk zou zijn totdat we een nieuw huis voor haar zouden vinden. Maar we werden bijna onmiddellijk verliefd op haar. Ze werd onze eerste hond. Ze bracht niets dan vreugde en lachen in de familie. Het leven is soms oneerlijk, maar ik vind het fijn om te denken dat God Zijn sterkste krijgers aan Zijn zijde nodig heeft. Ik schrijf dit niet omdat ik medelijden wil. Ik schrijf dit om je eraan te herinneren om de dingen om je heen op te merken die je misschien als vanzelfsprekend beschouwt. Of het nu relaties, gezondheid, rijkdom, bezittingen zijn... Want op een dag kunnen ze in een oogwenk zonder waarschuwing worden weggenomen. Wacht niet tot het herinneringen zijn om te beseffen hoeveel ze voor je betekenden. Wat jou betreft, Dust, bedankt dat je gezelschap was voor mijn ouders toen hun kinderen weg waren om te proberen een beter leven te verdienen.