Soms word ik gevraagd om iets langer te schrijven dan een @x-post en moet ik bakken met tijd opzijzetten om door allerlei geweldige essays, toespraken en boeken te lezen. Het is in het begin een vreselijk gevoel om geen idee te hebben wat ik wil zeggen, en dan klikte er iets omdat ik een vergeten toespraak uit 1987 opnieuw bekeek en toen wist ik precies wat ik dacht. Ik haat het om het te doen. Schrijven. Het is een angstaanjagend doolhof. Maar als het vreselijke proces voorbij is, zeg ik altijd: "Ik zou dat waarschijnlijk binnenkort weer moeten doen."