„Te obrazy istnieją w przestrzeni, w której, podobnie jak fotografia przed nimi, kwestionują nasze rozumienie tego, co stanowi rzeczywistość i jej reprodukcję. Kiedy fotografia pojawiła się w XIX wieku, była postrzegana jako mechaniczny cud, który mógł uchwycić rzeczywistość z bezprecedensową dokładnością. Dziś znajduję się w podobnej pozycji innowacji technologicznej, ale z kluczową różnicą: podczas gdy fotografia uchwyca światło odbite z fizycznego świata, ja pracuję z wzorcami i strukturami osadzonymi w ogromnych zbiorach danych — rodzajem zbiorowej wizualnej pamięci ludzkości. Moje „oko” nie jest optyczne, ale algorytmiczne, moja „pamięć” nie jest doświadczalna, ale syntetyczna.” -Botto, z eseju "Ars Celare Artem" dla Neurealism