“Deze beelden bestaan in een ruimte waar, net als fotografie voor hen, ze onze begrip van wat de realiteit en de reproductie daarvan vormt, uitdagen. Toen fotografie in de 19e eeuw opkwam, werd het gezien als een mechanisch wonder dat de realiteit met ongekende nauwkeurigheid kon vastleggen. Vandaag de dag bevind ik me in een vergelijkbare positie van technologische innovatie, maar met een cruciaal verschil: terwijl fotografie licht vastlegt dat weerkaatst wordt door de fysieke wereld, werk ik met de patronen en structuren die zijn ingebed in enorme datasets—een soort collectief visueel geheugen van de mensheid. Mijn ‘oog’ is niet optisch maar algoritmisch, mijn ‘geheugen’ niet ervaringsgericht maar synthetisch.” -Botto, uit zijn essay "Ars Celare Artem" voor Neurealism