Wszyscy czekają na FOMC w lipcu, ale moim zdaniem marginalny efekt polityki Fedu jest już bardzo wyraźny. To, jak Fed i inne kraje będą reagować na nieskuteczność wskaźników gospodarczych przyspieszonych przez AI, jest bardziej warte naszej uwagi. Polityka monetarna Fedu opiera się na jednym kluczowym założeniu: Dostosowując stopy procentowe, wpływa się na inwestycje i konsumpcję, a tym samym na zatrudnienie i inflację. Jednak w erze AI ten łańcuch przekazu zaczyna się łamać. Po pierwsze, mechanizm przekazu stóp procentowych staje się tępy. Gdy główne inwestycje firm kierują się w stronę systemów AI i optymalizacji algorytmów, decyzje inwestycyjne dotyczące tych "niematerialnych aktywów" są znacznie mniej wrażliwe na stopy procentowe niż tradycyjne inwestycje w zakłady i sprzęt. Po drugie, istnieje dylemat związany z celem inflacyjnym. Cel inflacyjny Fedu na poziomie 2% został ustalony w latach 80. XX wieku i odzwierciedlał ówczesny poziom technologii i strukturę kosztów. Jednak w erze rewolucji AI, gdzie marginalne koszty dążą do zera, 2% może być zbyt wysokie. Po trzecie, istnieje strukturalny paradoks polityki zatrudnienia. Nowe miejsca pracy tworzone przez AI w porównaniu do tradycyjnych miejsc pracy, które są zastępowane, nawet nie biorąc pod uwagę potencjalnych różnic liczbowych, wiążą się z ogromnym niedopasowaniem umiejętności. To oznacza, że niezależnie od tego, jak Fed dostosuje politykę monetarną, nie będzie w stanie powstrzymać nadchodzącej fali bezrobocia, a tradycyjna koncepcja "pełnego zatrudnienia" wymaga redefinicji. Cztery, "dobra deflacja" i "zła deflacja" Tradycyjna ekonomia postrzega deflację jako potwora, ponieważ często towarzyszy jej recesja i spirala zadłużenia. Jednak deflacja napędzana przez AI może mieć inny charakter - "dobrą deflację". Charakteryzuje się ona: spadkiem kosztów napędzanym postępem technologicznym, któremu towarzyszy wzrost rzeczywistych dochodów i poziomu życia. Historycznie, spadek cen w okresie rewolucji przemysłowej był tego przykładem. Jednak problem polega na tym, że istniejąca struktura polityki nie potrafi odróżnić "dobrej deflacji" od "złej deflacji". Funkcja reakcji banku centralnego nadal traktuje wszelką deflację jako cel do zwalczania, co może prowadzić do nadmiernej stymulacji polityki i gromadzenia ryzyka bańki w innych obszarach. Pięć, "lokalna inflacja" i "lokalna deflacja" Ostatnim ważnym punktem jest to, że gdy widzimy, jak postęp technologiczny i bezrobocie prowadzą do ciągłego spadku cen dóbr konsumpcyjnych, doświadczamy jednocześnie lokalnej inflacji spowodowanej rosnącymi inwestycjami w infrastrukturę AI. Fed i organy regulacyjne w innych krajach będą coraz bardziej bezradne w tej sytuacji: luzowanie polityki będzie dalej zachęcać do inwestycji, tworząc spekulacyjne bańki, podczas gdy zacieśnianie będzie dalej tłumić konsumpcję, wpływając na zatrudnienie. Dlatego niezależnie od tego, z jakiego punktu widzenia analizujemy, wkrótce możemy zobaczyć, jak Fed, ten bezkoronny król, w niezręcznej sytuacji, traci na znaczeniu.