Mijn 2 cent over de begroting van PM Carney. Het is niet de Big Bang, maar het is een samenhangend, prudent startpunt dat erkent dat de private sector moet leiden. Achter de zorgvuldige retoriek ligt een inzet van $280 miljard om meer dan $1 biljoen aan privé-kapitaal voor AI, huisvesting en defensie vrij te maken. Dit is geen fiscale knutselwerk; het is de architectuur van een nationale industriële strategie. Canada heeft nu de beginpunten van een industrieel beleid dat gericht is op productiviteitsgroei, iets dat decennia lang ontbrak. Is het perfect? Nee, maar het is een startpunt. Terwijl pundits zich obsessief bezighouden met pijpleidingen, missen ze het grotere plaatje. Ja, pijpleidingen zijn belangrijk, maar ze zijn slechts een onderdeel van een bredere industriële visie om Canada te positioneren voor de AI-gedreven economie. Carney heeft gelijk: pijpleidingen zijn misschien saai, maar productiviteit is dat niet, en deze begroting richt zich recht op het heropstarten ervan. Regelgevende hervormingen, concurrerende belastinginstrumenten en gerichte publieke uitgaven worden eindelijk met een doel ingezet. En toch blijven pundits klagen, blind voor het feit dat Ottawa stilletjes het economische speelboek heeft herschreven.