De afwijkende mening in de rechtbank is een van de meest opvallende prestaties van de mensheid. Er is iets ontroerends aan het lezen van een goede afwijkende mening (inderdaad, elke afwijkende mening). Een erkenning dat Justitie en de Staat imperfect, niet-monolithisch zijn, gemaakt van mensen, onderhevig aan fouten en herziening en verbetering.

De onmiddellijke zaak betreft de dissidenten in het beroep bij het Amerikaanse Hooggerechtshof van generaal Yamashita Tomoyuki, de CIC van de Japanse strijdkrachten op de Filipijnen tijdens de Tweede Wereldoorlog...

In de praktijk hebben ze een institutionele status en worden ze onderdeel van het institutionele collectieve geheugen, wat de toekomst beïnvloedt, vaak op verrassende manieren. Een paar mooie voorbeelden: