Over ongeveer een uur ga ik voor mijn biopsie. En om eerlijk te zijn, maak ik me er niet druk om, of om de chemo of bestraling die komen gaat. Ik ben er niet bang voor. Ik heb genoeg meegemaakt in mijn leven om niet bang te zijn voor wat er ook zal komen. Maar wat me wel zorgen baart, wat me zelfs terroriseert, is mijn baby. Zij is nu alles wat ik belangrijk vind. Ik moet dit zo lang mogelijk rekken zodat ze zich kan ontwikkelen en genoeg kan groeien om veilig te worden gehaald. Dat is mijn focus. Dat is mijn doel. Mijn dochters zijn geweldig geweest. In het begin gebroken, maar ze weten dat ik zal vechten en ze zijn goede meisjes, dapperder dan wie dan ook die ik ken. En mijn zoon zal oké zijn. Mijn schoonouders zullen helpen wanneer ze kunnen en hopelijk is mijn man snel weer terug. Het zijn echt lange twee jaren geweest. Op dit moment is zij alles wat telt in mijn gedachten. Zovelen van jullie zijn zo dierbaar voor me geworden. En wat er ook komt, het ligt niet in mijn controle, maar ik adoreer jullie, en dat ligt wel in mijn controle😊 Als er één plek is waar ik blij ben dat ik nu ben met wat er komen gaat, dan is het hier in Israël. We hebben hier het beste van het beste. Misschien is dat waarom Hashem ons hier terug heeft gebracht. Tot later🩷☺️