Jorge Luis Borges kiedyś napisał o imperium, które stworzyło mapę tak precyzyjną, że była dokładnie tej samej wielkości co terytorium. Przyszłe pokolenia dostrzegły, że ogromna mapa była oczywiście bezużyteczna. Tworząc doskonałą reprezentację, w zasadzie stworzyli nic. Można to odczytać jako żart o obsesyjnej precyzji. Jest tu subtelniejszy wątek o tym, jak doskonała wierność paraliżuje, ale dobra abstrakcja pozwala działać. Linus Lee (@thesephist) wykorzystuje tę historię, aby ująć, jak narzędzia, których używamy, powinny nas wspierać. Niektóre narzędzia powinny zniknąć w rezultatach - nawigacja GPS, gdy się spóźniasz, lub lepiej jeszcze, Waymo - ponieważ dotarcie na miejsce jest celem (instrumentalne). Inne powinny ujawniać świat - jak fizyczna mapa lub instrument muzyczny - ponieważ zmaganie się z złożonością to praca (zaangażowane). Wybory dla każdego projektanta polegają na zrozumieniu potrzeb i celów użytkownika oraz zaoferowaniu mu albo rezultatu (narzędzia instrumentalne), albo możliwości działania w złożoności (narzędzia zaangażowane). Świetne narzędzia mają wyraźne opinie w obie strony, w przeciwieństwie do mapy Borgesa, która dosłownie była terytorium. Linus dołączył do mnie w @DialecticPod, aby zbadać tę ramę, porozmawiać o budowaniu narzędzi wewnętrznych w Thrive i omówić, jak LLM-y mogą pozwolić nam tworzyć nowe sposoby myślenia i rozumienia. Linki poniżej.

Wszystkie linki i transkrypcja: Spotify: Jabłko: Kanał YouTube:

Źródło obrazu:

A Linus w tym kontekście instrumentalnym vs. zaangażowanym:

Ups, zapomniałem to dołączyć!