Wanneer een nieuwe, revolutionaire technologie opkomt, is een veelgemaakte fout om simpelweg te denken dat oude processen op het nieuwe medium gerepliceerd kunnen worden zonder ze opnieuw te heroverwegen. Dit gebeurde in de vroege dagen van het internet, toen veel bedrijven offline modellen online kopieerden, wat leidde tot onhoudbare praktijken en uiteindelijk de dot-com crash. We zouden dat patroon niet met blockchain moeten herhalen, hoewel de geschiedenis suggereert dat dergelijke misstappen vaak deel uitmaken van de leercurve naar meer betekenisvolle toepassingen. De modellen die standhouden zijn niet die welke het verleden nabootsen, maar die welke industrieën opnieuw voorstellen, processen herontwerpen en volledig nieuwe mogelijkheden mogelijk maken die anders niet zouden kunnen bestaan. Daar liggen de echte doorbraken: wanneer technologie niet alleen een overlay is, maar een heruitvinding. In het geval van blockchain worden snelheid en oppervlakkige kostenbesparingen vaak als kernvoordelen gepresenteerd. Maar dit is misleidend. Databases zullen altijd sneller zijn, en snelheid is niet wat blockchains waardevol maakt. Hun bepalende kenmerk is vertrouwenloze coördinatie, verifieerbare staat, nieuwe mechanismeontwerpen en het mogelijk maken van systemen die niet door één enkele actor worden gecontroleerd. Wanneer blockchains worden behandeld als gewoon snellere hamers op zoek naar spijkers, zijn de resultaten oppervlakkig. Wanneer ze worden gebruikt om te bouwen wat voorheen onmogelijk was, kunnen ze industrieën hervormen en als fundamentele infrastructuur blijven bestaan.