Op deze dag 20 jaar geleden was ik betrokken bij een freakongeluk tijdens een schoolkamp. Een ongeluk dat 2 weken lang het nationale nieuws haalde. Een ongeluk dat de risicobeoordelingsplannen voor kampeerveiligheid voor altijd heeft veranderd en zelfs een casestudy is geworden in de curricula voor buitenonderwijs aan de universiteit. In die tijd had ik nog nooit iemand dichtbij verloren - geen grootouder, familielid, niets. De eerste begrafenis die ik ooit bijwoonde was voor een klasgenoot die die dag haar leven verloor. We werden 9 uur lang door de media gepest terwijl we probeerden terug te keren naar school vanuit de bergen. Tot op de dag van vandaag, hoe we geleerd hebben om het leven ten volle te omarmen - leven, lachen en plezier hebben. Ik heb elk jaar rond deze tijd nog steeds een paar dagen moeite, maar herinner me mijn waarom. 💛