Ik heb net een gesprek gehad met een oprichter die dacht dat ze achterliepen. Dat deden ze niet. Ze waren precies waar ze moesten zijn: midden in problemen die het soort leren afdwingen dat je niet kunt kopen, alleen verdienen. Elke oprichter voelt zich op een bepaald moment achter. Achter concurrenten die verder lijken te zijn. Achter investeerders die onmogelijke vragen stellen. Achter collega's die lijken te weten hoe alles werkt. Maar de waarheid is, achterlopen betekent meestal dat je eindelijk de realiteit onder ogen ziet. Dat is het echte curriculum van startups. Je leert niet hoe je prijzen moet bepalen door een blogpost te lezen. Je leert het wanneer een klant zegt: "Dat is te duur," en ophangt. Je leert niet hoe je moet aannemen door naar een podcast te luisteren. Je leert het wanneer de eerste persoon die je hebt aangenomen de verkeerde keuze blijkt te zijn en je ze moet laten gaan. Je leert niet hoe je moet leiden door boeken te citeren. Je leert het wanneer je team je aankijkt in een moment van twijfel en wacht tot jij beslist. Geen van dit voelt goed. Het voelt alsof je achterloopt. Maar dat zijn de herhalingen. Dat is het collegegeld. Oprichters die het maken, overleven het langst in de arena van problemen. Elk moeilijk gesprek, elke verloren deal, elk moment van "we zouden verder moeten zijn" is onderdeel van de echte vooruitgang. Als je een oprichter bent en je voelt je achter, onthoud: je bent niet te laat. Je leert op de enige manier die ertoe doet.