Recentelijk heb ik nagedacht over het idee van context, in reclame, in crypto, echt overal. Mensen zeggen dat ze advertenties haten, maar ironisch genoeg wil iedereen ook advertenties plaatsen. Het is niet zo dat advertenties inherent slecht zijn. Ze hebben letterlijk hele industrieën gedragen en laten groeien. De echte vraag is: 1. hoe maak je advertenties iets plezierigs in plaats van luidruchtig en irritant? 2. wie heeft tot nu toe eigenlijk de controle over advertenties gehad? Denk even aan Meta. Waarom zijn ze zo gefocust op gepersonaliseerde aanbevelingsalgoritmes? Omdat advertenties irritant zijn als ze irrelevant zijn. Als ik op Instagram scroll en ik zie een advertentie die perfect aansluit bij mijn interesse, kan ik klikken, lezen, misschien zelfs kopen, en dan gelukkig verder gaan. Dat is context in actie. Het systeem begrijpt "mij" net genoeg om de advertentie als onderdeel van mijn ervaring te laten voelen. Dat is waarom sociale netwerken de krachtigste distributiekanalen zijn geworden. Ze begrijpen context beter dan wie dan ook. Oorspronkelijk rustte de kracht van marketing bij adverteerders. Waarom? Omdat NIEMAND hun product beter begrijpt dan zij. Dus het was logisch voor hen om te vragen: wie past het beste bij ons product, wie deelt de JUISTE CONTEXT? Het doel was niet alleen blootstelling, maar ook relevantie. Maar zodra je die overweging wegneemt, zodra je alleen maar korte termijnwinsten nastreeft, stoppen mensen met je vertrouwen. Dan ga je van een stem naar gewoon weer een andere advertentiepersoon. Op een gegeven moment begin je volgers te verliezen, blaas je cijfers op met bots alleen maar om te laten zien dat je impressies hebt. Dat is wanneer je je realiseert dat je al verloren hebt. Crypto had zijn eigen versie hiervan. Sommige mensen leunden in memecoins, anderen concentreerden zich op BTC ETH lev trading. Sommigen gaven om de technologie zelf, schreven diepgaande analyses, of concentreerden zich misschien alleen op DeFi yield farming. Iedereen had zijn eigen niche, zijn eigen context. En het werkte op een bepaalde manier. Mensen bouwden publiek op en konden zelfs adverteren binnen die contexten. Maar toen kwam dit idee van "MINDSHARE." En nu probeert iedereen deze mindshare te manipuleren en te verstoren. Plotseling ging het niet meer om in je eigen lane passen. Het werd een kwestie van iedereen die dezelfde prijzen, dezelfde aandachtstromen achterna zat, zonder enige context. Mensen schreeuwden over alles en nog wat, ongeacht wie ze waren. Ze verloren hun eigen identiteit in het proces, en de projecten zelf verloren de helderheid van waar ze voor stonden. Wat overbleef waren gewoon geld weggeefprojecten die deden alsof ze iets betekenisvols waren. Dat is de prijs van het verliezen van context. Denk nu aan het huidige contentlandschap. Iedereen kan alles creëren. Dus wat is er eigenlijk schaars? Context en curatie. Blind de geldstroom volgen werkt niet, tenzij je al een enorm account bent met brute zichtbaarheid. Als je vers begint, is het najagen van wat hot is zonder het te verankeren in je eigen smaak of wereldbeeld een recept voor niets. De enige duurzame voorsprong is weten wat je daadwerkelijk leuk vindt, je eigen smaakcultuur ontwikkelen en de rest eruit snijden. Hetzelfde geldt voor projecten. Natuurlijk zijn sommige teams eigenlijk dood bij aankomst. Ze weten het, maar ze blijven tokens minten om de lichten aan te houden. Misschien is overleven voor de overleving hun hele spel. Maar als je een nieuw team bent dat net begint, dan moet het gaan om smaak en context. Kiezen voor authentieke expressie, een duidelijke identiteit hebben, je niche begrijpen. Dat is de enige weg vooruit. Het punt is simpel. Verlies context en je verliest vertrouwen. Houd het vast en je hebt daadwerkelijk een kans om te overleven.