Cormac McCarthy schrijft met een ongelooflijke schoonheid. Lees deze zin die me stilhield: "Hij dacht dat in de schoonheid van de wereld een geheim verborgen lag. Hij dacht dat het hart van de wereld klopte tegen een vreselijke prijs en dat de pijn van de wereld en zijn schoonheid in een relatie van divergerende gelijkheid bewogen en dat in dit halsbrekende tekort de bloed van menigten uiteindelijk geëist zou kunnen worden voor de visie van een enkele bloem." Uit All the Pretty Horses