Polityka to widoczne zachowanie biologii ograniczone przez fizykę. Sukcesywnym społeczeństwom udaje się przetrwać dzięki równoważeniu porządku, który tworzy pojemniki, z wolnością, która je wypełnia. Fizyka ustanawia prawa, biologia wydaje szablony w ich ramach, a ludzka zdolność do ich przestrzegania widoczna jest w tym, jak organizujemy się na dużą skalę. Wszystko podlega dyktatom fizyki, nie metaforycznie, ale materialnie. Niezmienna konstytucja, której przestrzegają wszyscy mieszkańcy ziemi. Niektóre obszary mają optykę, która utrudnia dostrzeganie tego. Wpatrujemy się w nie. Ta sama rywalizacja między entropią a porządkiem emergentnym, która rzeźbi gwiazdy, rodzi również cywilizacje. Termodynamiczny nakaz, który zmusza atomy do tworzenia cząsteczek, kieruje człowieka do tworzenia krajów. - Pod wpływem grawitacji rozproszona materia łączy się w gwiazdy, nawet gdy ogólna entropia wszechświata rośnie. - Interakcje elektromagnetyczne zmuszają atomy do tworzenia cząsteczek poprzez obniżanie energii i uwalnianie ciepła, wymieniając eksportowaną entropię na zlokalizowaną strukturę. - Społeczeństwa ludzkie odzwierciedlają te fraktale. Organizując się w złożone instytucje i koordynując się w coraz bardziej skomplikowane wzory, ustanawiamy zlokalizowane struktury, które opierają się wiatrom chaosu. Gwiazda, cząsteczka i naród: różne skale samorganizujących się systemów, które wymieniają przepływy energii na stabilność i porządek. Wszystkie są strukturami dyssypacyjnymi, które różnią się tylko stopniem. Dlaczego miałoby to dotyczyć nas? Lepsze pytanie: dlaczego miałoby nie dotyczyć?