Politiek is het zichtbare gedrag van biologie dat wordt beperkt door de fysica. Succesvolle samenlevingen blijven bestaan door de orde die containers vormt in balans te houden met de vrijheid die ze vult. De fysica stelt wetten op, de biologie geeft sjablonen binnen deze wetten uit, en de menselijk leesbare onderwerping aan deze wetten is te zien in hoe we ons op grote schaal organiseren. Alles gehoorzaamt de dictaten van de fysica, niet metaforisch, maar materieel. Een onveranderlijke grondwet waaraan alle aardse bewoners zich houden. Sommige domeinen hebben optiek die dit moeilijk te zien maakt. We kijken ernaar. Dezelfde competitie tussen entropie en opkomende orde die sterren vormt, baart ook beschavingen. Het thermodynamische decreet dat atomen dwingt om moleculen te vormen, leidt de mens ertoe landen te vormen. - Onder de zwaartekracht coalesceert diffuse materie tot sterren, zelfs terwijl de algehele entropie van het universum stijgt. - Elektromagnetische interacties drijven atomen in moleculen door energie te verlagen en warmte vrij te geven, waarbij geëxporteerde entropie wordt geruild voor gelokaliseerde structuur. - Menselijke samenlevingen spiegelen deze fractals. Door ons te organiseren in complexe instellingen en onszelf te coördineren in steeds ingewikkeldere patronen, vestigen we gelokaliseerde structuren die de winden van chaos weerstaan. Ster, molecuul en natie: verschillende schalen van zelforganiserende systemen die energiestromen ruilen voor stabiliteit en orde. Alle zijn het dissipatieve structuren die alleen in graad verschillen. Waarom zou dit op ons van toepassing zijn? Een betere vraag: waarom zou het niet?