De president die een privébedrijf vertelt wie ze moeten aannemen of ontslaan, is de antithese van vrijheid -- maar het is eerlijk om te erkennen dat er iets poëtisch aan is dat dit gebeurt met Lisa Monaco, die tijdens de Biden-jaren de strijd aanging met de antitrustafdeling en het leven moeilijker maakte voor mensen zoals Jonathan Kanter en Lina Khan, die probeerden de ongecontroleerde macht van Big Tech aan te pakken. Dan gaat ze en wordt ze de top lobbyist voor Microsoft, de zoete beloning voor het soepel omgaan met de bedrijfsmacht. En dan komen Laura Loomer en Trump ineens binnen en blazen haar positie op, eisen dat Microsoft haar ontslaat. (Oh en laten we duidelijk zijn: ze zijn niet boos op haar omdat ze soepel was met de bedrijfsmacht. Ze zijn boos omdat ze voor Merrick Garland werkte, die om een of andere mystificerende reden die ze haten, zelfs al was het Garlands getreuzel dat ervoor zorgde dat de hamer niet op Trump viel.)