Ik begin te beseffen dat hardware oprichters gemotiveerd worden door twee zeer vreemde dingen: --> Een krankzinnige wens om alleen maar moeilijke dingen te doen. --> Glorie. Van een recente SPC-oprichter die aan raketten werkt: "Als ik het gemakkelijk wilde, zou ik software bouwen. Maar waar is de *glorie* in dat?" Misschien gaat de causaliteit de andere kant op? De enige mensen die de moed hebben om aan chips/drones/robots te werken, zijn degenen die masochistisch zijn? Hier is de recursieve paradox: dit persoonlijkheidskenmerk is precies wat je nodig hebt om hierin te slagen. Je hebt iemand nodig die "98% zal falen in dit" als motivatie ziet, niet als waarschuwing. We hebben deze mensen nodig. Niet ondanks hun pathologische relatie met moeilijkheid, maar vanwege die relatie. Iemand moet de infrastructuur van de toekomst bouwen. Gelukkig zijn het de mensen die gemakkelijke dingen saai vinden. Gelukkig dat we deze krankzinnige mensen in ons ecosysteem hebben. Zij duwen onze wereld vooruit.