Vorige week spraken we over de korte termijn van de markt, die nog steeds schommelingen zal vertonen. Het belangrijkste punt is de wereldwijde centrale bankconferentie van deze vrijdag. Veel mensen zijn misschien nog niet bekend met het thema van deze centrale bankconferentie: "De transformatie van de arbeidsmarkt: bevolking, productiviteit en macro-economisch beleid", wat zeer relevant is voor de huidige economische situatie in de VS. De discussie over immigratie, de lokale bevolking en de productiviteit die door kunstmatige intelligentie wordt veroorzaakt, zal bijna in elk onderwerp aan de orde komen, of het nu gaat om tarieven, het tekort aan wetgeving, de ineffectiviteit van de werkloosheidscijfers, kapitaaluitgaven, eindrente of de kwartaalresultaten van technologie- en consumptieaandelen; dit cruciale probleem kan niet worden vermeden. Dit is ook de belangrijkste focus van de huidige markt: De middellange termijn stijgende kracht is duidelijk, voortkomend uit fiscale expansie, industriebeleid, grootschalige versnelling van AI en de grote inkoop van kernactiva in crypto; maar op de korte termijn begint de kracht te ontbreken, vooral na de veel hogere dan verwachte PPI-gegevens van afgelopen donderdag, wat niet goed was voor de markt. Vervolgens stegen de inflatieverwachtingen langzaam op vrijdag, terwijl iedereen eerder dacht dat er door de schuldenlast onvermijdelijk versoepeling zou komen, maar door de gegevens en de potentiële opwaartse inflatierisico's werd deze onvermijdelijke versoepelingsverwachting onder druk gezet, wat de onderliggende logica van de huidige schommelingen en aanpassingen is. Zoals eerder vermeld in de tweet over de grote omwenteling. Terug naar de centrale bankconferentie, nu lijkt het erop dat zowel de havik- als de duifachtige houding van Powell begrijpelijk is: De duifachtige verwachtingen zijn dat de arbeidsmarkt inderdaad aan het vertragen is, de inflatie stijgt gematigd en niet explosief, en de schuldenlast is aanzienlijk; De havikachtige verwachtingen zijn dat de tarieven nog niet hoog zijn in de goedereninflatie, maar de dienstensector vertoont wel een zekere hardnekkigheid, en hier is ook een impliciete strijd om de onafhankelijkheid van de Fed. De kern is de balans die Powell moet vinden tussen de dubbele missie van werkgelegenheid en inflatie. Het is belangrijk waar hij de voorkeur aan geeft. Persoonlijk denk ik dat zijn beste houding neutraal is; hij zal niet duidelijk aangeven dat er in september een renteverlaging komt, maar hij zal aangeven dat hij wacht op de werkgelegenheids- en inflatiegegevens van augustus, wat over het algemeen neutraal is voor de markt die al rekening houdt met een renteverlaging in september. Powell zei tijdens de rentevergadering in juli ook dat zijn nieuwe rente-structuur: het huidige renteniveau is ten minste "gematigd verkrappend". Als de opwaartse inflatierisico's domineren, is deze beleidspositionering redelijk, maar als de neerwaartse werkgelegenheidsrisico's en de opwaartse inflatierisico's in evenwicht zijn, moet de beleidsrente worden verlaagd en naar neutraal worden verschoven. Dus Powell's neutrale verklaring is voor de markt een verlichting van de kortetermijnzorgen, maar we moeten ook kijken naar de gegevens van augustus om te verifiëren of de sterke prestaties van de dienstensector in de juli CPI en PPI een eenmalig fenomeen of een trend zijn.