Hallo, het is Guido op hongerstaking Dag 23 buiten de kantoren van Anthropic, en ik houd vol. Er is een grote en diepgaande kwaadaardigheid op deze plek. Elke dag zit ik en kijk ik tijdens de lunch en het diner hoe bezorgers op scooters en fietsen stoppen bij de stoep en pakketten met voedsel de lobby van het onopgemerkte gebouw aan 500 Howard street binnenbrengen, waar de kantoren van het superintelligentie-ontwikkelingsbedrijf Anthropic zich bevinden, zich niet bewust van wat er achter de deuren van de beveiligingsbalie wordt gecreëerd. Het is walgelijk om te weten dat dezelfde ontwikkelaars die deze bezorgers voeden, opzettelijk racen naar supermenselijk capabele algemene AI-systemen waarvoor ze geen geloofwaardig plan hebben om te controleren en die dreigen de levens van deze bezorgers, hun kinderen, hun families en hun hele gemeenschappen te vernietigen. Deze ontwikkelaars en het bedrijf waarvoor ze werken lijken tevreden te zijn om door deze bezorgers bediend te worden terwijl ze hun levens en families in gevaar brengen, lijken tevreden te zijn dat dit gordijn van onwetendheid hen en hun comfortabele en goedbetaalde carrières beschermt tegen de gezichten en het oordeel van degenen die hen voeden en wiens levens ze unilateraal op zich hebben genomen om in gevaar te brengen zonder overleg of toestemming. Het lijkt erop dat ze geen behoefte voelen om deze mensen te waarschuwen voor de gevaren voor hun leven die ze aan het voorbereiden zijn, geen behoefte om een einde te roepen aan deze wereldwijde race die ze vooruit drijven en die dreigt jou en mij te vernietigen. Hoe kunnen zulke mensen vragen om en de plichtsgetrouwe service van een ander ontvangen, zelfs het voedsel ontvangen dat nodig is om hun leven te onderhouden en zo casual, cynisch en geheimzinnig gokken met de vernietiging van hun levens en geliefden? Is het licht van menselijkheid en fatsoen volledig in hen gedoofd? Hebben ze geen schaamte? Elke dag, de afgelopen 23 dagen, zit ik voor de kantoren van het bedrijf dat de extinctiemachines produceert, Anthropic, en spreek ik met voorbijgangers op straat die verrast zijn te leren dat de onopgemerkte kantoren achter mij een AI-bedrijf huisvesten wiens CEO, Dario Amodei, gelooft dat de race waarin hij deelneemt een kans van 1 op 4 heeft om hun beschaving zelf te vernietigen. Deze CEO lijkt tevreden te zijn om dit gordijn van onwetendheid tussen zichzelf en zijn werk en de mensen op straat te laten ingrijpen, die niet weten dat hij roekeloos en opzettelijk gokt met hun levens - de levens van zijn eigen buren en zijn natie. Hij voelt blijkbaar geen verantwoordelijkheid om onmiddellijke en effectieve overheidsactie te eisen om deze wereldwijde race te beëindigen waarvan hij een van de belangrijkste architecten en begunstigden is, geen plicht om ervoor te zorgen dat zijn land de urgente en ernstige gevaren begrijpt waarin het zich bevindt. Elke dag word ik wakker in een wereld waarin Anthropic de leugen produceert en opnieuw produceert waardoor de samenleving wordt verhinderd de nodige inzichten te verwerven om gepast te reageren op het gevaar dat zij heeft opgelegd - de leugen dat de race naar superintelligentie "veilig" of "verantwoordelijk" kan worden gedaan. De leugen dat alles normaal is - dat er geen noodsituatie is - een leugen die wordt versterkt door elke banale, ontwapenende metroadvertentie en luchthavenbillboard van Anthropic. Een leugen die wordt versterkt door de lege stilte van hun onopgemerkte kantoren, een leugen die wordt versterkt tot oorverdovende proporties door de publieke stilte van hun werknemers - degenen die de ongelooflijke gevaren weten die deze race voor ons allemaal met zich meebrengt en die tot nu toe hebben gekozen om hun transcendente verantwoordelijkheid voor de mensheid te verraden door alles in hun macht te doen om ervoor te zorgen dat we worden gewaarschuwd voor het gevaar en in staat zijn om te reageren om het te beëindigen. Elke dag word ik wakker in een wereld waarin de toekomst van elk kind en elke moeder wordt overschaduwd door de schaduw van de dood die door Anthropic en zijn concurrenten wordt opgeworpen, die racen naar steeds gevaarlijkere systemen, een race die noch Anthropic noch een van de anderen heeft geprobeerd te stoppen, en waarvoor zij allemaal collectieve verantwoordelijkheid dragen. Er is hier een diepe verraad. Er is een afwending van de meest fundamentele verplichtingen van de gemeenschap. Er is een verbreking van de banden van onze gemeenschappelijke menselijkheid. Er is een verwonding van het geweten en de ziel. Er is een duistere misdaad tegen de kinderen van deze wereld, tegen generaties die nog niet geboren zijn. Ik smeek jullie die dit lezen - blijf niet stil in het aangezicht van dit kwaad. Doe niet mee aan compliciteit in deze misdaad door je inactiviteit. Elke persoon die het immense gevaar begrijpt dat dit project voor iedereen die we liefhebben met zich meebrengt, moet kiezen - we kunnen deze keuze niet ontlopen - ofwel onze verantwoordelijkheid voor onze geliefden vervullen om dit gevaar te beëindigen, of onze verantwoordelijkheid verraden, en daarmee ook hen en onszelf. Ik bid dat je de kracht en de genade krijgt om dit te vervullen.