De wereldwijde biometrische muur komt niet—hij wordt gebouwd. Whitney Webb onthult de uitrol van biometrische in- en uitgangssystemen niet als geïsoleerde beveiligingsupgrades, maar als de fysieke infrastructuur voor een wereldwijd digitaal ID-regime. Dit gebeurt in gelijke tred over de westerse wereld: de EU implementeert het nu, het VK staat op het punt om dit in 2025 te doen, en de VS is volledig aan boord. Dit is dezelfde digitale ID-architectuur die dissidenten tijdens COVID terecht identificeerden en zich tegen verzetten in de vorm van vaccinpaspoorten. Dat was slechts de proefrun—de proof-of-concept voor een systeem van interoperabele, programmeerbare identiteit. Nu wordt dat systeem fysiek verankerd bij elke toegangspoort, vooral op luchthavens. Het verklaarde doel is "veilige reizen," maar de ware functie is veel diepgaander: de beperking van de vrijheid van beweging op basis van naleving van staats- of bedrijfsmandaten. De vaccinstatus was slechts de eerste voorgestelde variabele. Het kader is ontworpen om elk criterium op te nemen: Je sociale kredietscore op basis van online activiteit. Je ecologische voetafdruk, die reizen beperkt als je "over-geconsumeerd" hebt. Je financiële transacties of politieke affiliaties. Dit is de angstaanjagende realiteit. Hetzelfde controle-instrument dat miljoenen tijdens de pandemie verwierpen, wordt nu opnieuw verpakt en aan hen verkocht, met gebruik van nieuwe crises en retoriek om instemming te fabriceren. De kracht van het systeem is volledig afhankelijk van massale naleving. De biometrische muur is de toegangspoort. Digitale ID is de gevangenis.