"In de afgelopen 9 maanden is mijn vrouw, Brooklyn, zwanger geweest van een zeer zieke babyjongen. Drie of vier maanden geleden leerden we dat de baby ernstige hydrocefalus had. Vroeger werd hydrocefalus 'water op de hersenen' genoemd - te veel hersenvocht. Uiteindelijk werden we doorverwezen naar het Cincinnati Children's Hospital, waar verschillende van de meest gerespecteerde foetale specialisten in het land ons vertelden dat zijn toestand ernstig was. De toestand van de baby was 'buitengewoon slecht'. Het was zo extreem dat de specialisten stopten met het meten en monitoren van zijn vochtniveau, omdat het op dat moment eigenlijk niet meer uitmaakte. De MRI's waren walgelijk om naar te kijken. We kregen recht voor zijn raap te horen dat er meer dan 90% kans was dat de baby kort na de geboorte zou sterven of zulke ernstige cognitieve beperkingen zou hebben dat enige kwaliteit van leven moeilijk voor te stellen zou zijn. We hadden een vergadering met palliatieve zorg over het gebruik van levensondersteunende maatregelen en hadden gedetailleerde, vreselijke en emotionele discussies over de ethiek van wanneer we dergelijke maatregelen mogelijk zouden moeten verwijderen of stopzetten - wat zou resulteren in het 'vredig laten overlijden' van de baby. Brooklyn verhuisde naar Cincinnati en verbleef in een hotel dicht bij het ziekenhuis - voor het geval ze in arbeid zou gaan. Ik pendelde heen en weer. Op 8 juli ging Brooklyn inderdaad in arbeid. Letterlijk 15 minuten voordat ze haar terugbrachten om de keizersnede te starten, hadden we nog een vergadering met artsen over het gebruik van een beademingstube en op welk moment we die tube mogelijk zouden moeten verwijderen en de baby naar de Hemel zouden laten gaan. Raad eens? De baby kwam huilend ter wereld - wat het mooiste geluid was dat ik ooit heb gehoord. In een notendop, Charlie Schnarr verbleef tot gisteren op de neonatale intensive care - toen we allemaal naar huis gingen. Hij lijkt een normale, mooie baby te zijn die alle dingen doet die baby's doen. Hij heeft milde ventriculaire vergroting, maar dat kunnen we met controles aan. Hoe is dit gebeurd?! De artsen zeiden: 'We hebben geen medische verklaring voor wat we hier hebben gezien en kunnen er ook geen bedenken. Op de een of andere manier vond zijn hersen een manier om de blokkade op natuurlijke wijze te verhelpen of het vocht dat de onderdrukking van het hersenvocht veroorzaakte om te leiden. Tijdens de afgelopen week hoorde ik de woorden 'goddelijke interventie' en 'wonder' meer keren dan ik kon tellen. Verpleegkundigen met tientallen jaren ervaring en gerespecteerde, nationaal bewonderde artsen waren verbijsterd maar juichend. Vanwege het domino-effect van vrienden, familie, klanten, collega's en zelfs vreemden die voor ons baden en anderen vroegen om voor ons te bidden, twijfel ik er niet aan dat er duizenden mensen voor ons baden. Ik ben een praktisch persoon die zeker in wetenschap en medische technologie gelooft, maar ik weet absoluut, vanuit de grond van mijn hart, dat God hierbij betrokken was. Ik geef ALLE eer en glorie aan Hem. Gebed is absoluut krachtig. God is echt, en Hij verricht nog steeds wonderen." : Nick Schnarr