Ik ben gefascineerd door de Russiagate-updates - zowel in termen van wat ze ons vertellen over wat er is gebeurd als in termen van de huidige stand van zaken. Om Russiagate te laten plaatsvinden en de hysterie in beweging te houden, moesten de nationale veiligheid en de Democraten op het hoogste niveau tientallen enorme bundels onzin lanceren, pure ongelooflijke rommel, één na de ander, en de media moesten meedoen en de trom slaan, ook al was er nooit echt bewijs om de fantastische claims te onderbouwen, een tekortkoming die journalisten verdoezelden door zich op autoriteit te beroepen en ons te verzekeren dat 'iedereen die het weet, het weet.' Nu we een veel gedetailleerder beeld krijgen van hoe alles in elkaar past en wie de rommel heeft gelanceerd, hoe, wanneer en waarom, discrediteert het volledig instellingen zoals de WaPo en NYT, die, in plaats van een mea culpa te formuleren, zich voortbewegen en proberen een misleidend tegenverhaal te verkopen dat hun incompetentie en medeplichtigheid verdoezelt. De Russiagate-hoax is zo fascinerend en belangrijk (en onherroepelijk discrediterend voor degenen die het hebben gepleegd) omdat het op de hoogste niveaus plaatsvond en ten minste tientallen (misschien honderden) grote tekortkomingen in ethiek, competentie en zinsvorming vereiste. Er is geen weg terug voor de instellingen hierin, er is geen 'oeps'-verhaal waarin ze een plausibel verhaal kunnen creëren voor hoe het redelijk was om zo veel dingen zo consistent fout te hebben. Zowel de mislukking van Russiagate als de onmogelijkheid om ermee om te gaan voelt als een extinctieniveau gebeurtenis voor de geloofwaardigheid van de instellingen in het algemeen en voor elite legacy-journalistiek in het bijzonder.