Niet om de zeer reële economische pijn *die veel* mensen in China ervaren te bagatelliseren, maar voor veel middenklasse stedelingen komt het pessimisme voort uit het feit dat ze niet omhoog kunnen bewegen zoals de generatie van hun ouders deed—wat, volgens alle accounts, een absolute zeldzaamheid in de menselijke geschiedenis was.

Tot vijf jaar geleden was het volkomen ondenkbaar om een universitaire graad te hebben en een niet-witteboordenbaan te doen. Dat was vaak de basislijn wanneer mensen zeiden dat de economie slecht was. In tegenstelling daarmee hebben zelfs Ivy League-afgestudeerden die verwachting niet meer.

Ik denk dat een paar jaar geleden, toen ik mensen in China vertelde dat sinds 08 veel elite afgestudeerden van Amerikaanse universiteiten onderbenut zijn en vaak werkende klasse banen hebben aangenomen, ze geschokt waren. Nu is er veel meer sympathie.