Het is interessant hoe AI de typische identificatie van tech-optimisme en tech-pessimisme door elkaar haalt. Dat wil zeggen, sommige mensen die het meest optimistisch zijn over de vooruitgang van de technologie, zijn het meest pessimistisch over de implicaties ervan. Ondertussen zijn de mensen die het meest afwijzend zijn tegenover de technologie impliciet veel optimistischer over de toekomst van de wereld. En ondertussen is er een extreem grote ruimte—daar ben ik in—waar je denkt dat de technologie waarschijnlijk de wereld zal veranderen op een niveau vergelijkbaar met het internet of elektriciteit binnen een generatie, maar ook erkent dat elke industriële revolutie ofwel (a) door een bubbelfase gaat [spoorwegen, dot-com]; of (b) leidt tot seismische veranderingen die echt slecht zijn voor werknemers [industriële verstedelijking], wat betekent dat je hoopvolle nieuwsgierigheid veel verder in de toekomst ligt terwijl je diep sceptisch bent over bijna elke rooskleurige belofte over hoe de komende 2-5 jaar zal verlopen.