Ik heb dit laatste 21-puntenplan gelezen dat is voorgesteld door de Trump-administratie om een "wapenstilstand" te bewerkstelligen, en ik wou dat ik het niet hoefde te bekritiseren. Het is duidelijk dat het volledig gebaseerd is op Arabische eisen, en in werkelijkheid maakt het me echt verdrietig. Ik verwachtte niet dat Trump koppig aan onze zijde zou staan. Het zou fijn zijn geweest, maar het is niet realistisch. Hij heeft altijd gezegd dat het "Amerika eerst" zal zijn, en nu is het dat ook. Een van de belangrijkste terugkerende thema's in dit plan is dat Hamas zal worden toegestaan te overleven en zelfs volledige amnestie zal krijgen. Alleen al het lezen van die woorden van volledige amnestie geven is moeilijk te verwerken. En een nieuw kenmerk van dit plan is dat Hamas het niet eens hoeft te accepteren of ermee in te stemmen. Israël moet dat doen, want natuurlijk ligt de verantwoordelijkheid bij ons. Maar Hamas kan ervoor kiezen om dat niet te doen, en iedereen zal gewoon om hen heen werken. We krijgen de 48 gijzelaars terug, en we moeten honderden massamoordenaars plus meer dan duizend andere gevangenen vrijlaten. Maar de echte klap in het gezicht ligt in het feit dat we verboden zijn om controle te nemen over Gaza, Samaria of Judea. Ons eigen land kunnen we niet aanraken. Het is moeilijk te overdrijven hoeveel een capitulatie dit is aan terroristen. En ik wil de domme commentaren van "Maak je geen zorgen, want Hamas zal dit nooit accepteren" niet horen. Hoe vaak moeten we in dezelfde cirkels blijven draaien? Het is zo overduidelijk dat te veel mensen volledig vergeten zijn wat er elke keer is gebeurd wanneer we in de afgelopen 50-60 jaar soortgelijke deals hebben aangeboden. Dit is geen vrede. En voor iemand om te beweren dat dit de eerste keer is dat dit en dat is of dat we nooit dichter bij vrede zijn geweest dan nu, is op zijn best misleidend. De Arabieren zullen nooit hun verplichtingen nakomen. Wat ze zullen doen, is het uitzitten zoals ze altijd hebben gedaan totdat Trump niet langer in functie is. Dit is geen overwinning voor Trump. Dit is simpelweg niet anders dan elke andere mislukte poging ervoor. Het is nauwelijks een pleister op een open wond. Het is Trump die in wezen tijd koopt zodat hij de baton aan iemand na hem kan overdragen en geen verantwoordelijkheid kan nemen, aangezien alles wat verkeerd gaat gewoon op de volgende persoon zal worden afgeschoven. Velen zullen snel in de verdediging springen en me vertellen hoe ondankbaar ik ben en hoe Israëli's hun eigen ergste vijand zijn. En dat zijn we tot op zekere hoogte, omdat we anderen blijven toestaan onze recht om te bestaan te dicteren. En net als elke keer daarvoor hebben we geen recht om te bestaan, en over 3-5 jaar zal de hele Arabische wereld de volgende excuus uitlokken om ons voor iets de schuld te geven en opnieuw aan te vallen. En zo zal de hele schijnvertoning zich herhalen. Dit is zo'n gemiste kans. Maar dat is dan ook het enige consistente thema in dit eindeloze conflict. Maar tenminste zullen er honderden miljarden dollars, zo niet triljoenen, worden uitgegeven. De realiteit is simpel... Hamas en Gaza en al hun financiers en supporters en medeplichtigen zijn op de meest barbaarse manier een oorlog begonnen, en met het juiste bedrag aan geld komen ze ermee weg. Mijn kinderen zullen opgroeien met de wetenschap dat ze nu in de volgende oorlog moeten vechten. En ik garandeer jullie allemaal dat er weer een oorlog zal komen. Dat is er altijd. De Arabieren hebben één doel dat in een eeuw niet is veranderd. En ze hebben zojuist weer een kans gekregen om het op een verdomd zilveren dienblad te bereiken.