Weekendowe noce w Australii są zabawne. Grupy kobiet z nienagannymi fryzurami i modnymi sukienkami kupionymi tydzień wcześniej w sieciówkach, noszące niewiarygodnie wysokie obcasy, spotykają się z grupami mężczyzn w luźnych szortach i koszulkach piłkarskich z plamami po mięsnych ciastach, a może w klapkach, jeśli mają szczęście.

Również uważam, że dyskurs "Europoor" jest niesmaczny, ale wydaje się być stałym elementem lęku o status w Nowym Świecie w porównaniu do Starego Świata. Jest to nawet w powieściach Edith Wharton i Henry'ego Jamesa...

Interesujący artykuł Davida Brooksa - chociaż wydaje się niekompletny. Nie jestem pewien, czy można ubolewać nad nihilizmem młodszych pokoleń, nie uznając stanu cen mieszkań, inflacji edukacji i zadłużenia studentów.

Zauważam, że Twitter o prawicowym kodzie ma taki sam wpływ na prawicę, jaki Twitter o lewicowym kodzie miał na lewicę. Przekonuje ich, że ponieważ są na fali wznoszącej, nawet ich najbardziej ekstremalne pomysły będą akceptowalne dla ogółu społeczeństwa.

"Lewica stała się powłoką, do której wlane zostały neo-romantyczne eliksiry relatywizmu i antykolonialnego prymitywizmu. Ta toksyczna mieszanka ułatwiła dziwną sytuację, w której ruchy dżihadystyczne mogły skolonizować to, co teraz uchodzi za radykalną Lewicę."

"kampanie na rzecz sprawiedliwości społecznej oferują potężne narzędzia marketingowe, które nowi artyści i pisarze starający się o postępowe audytoria ignorują na własne ryzyko. Dodanie odpowiedniego emoji lub hashtagu do swoich profili w mediach społecznościowych sygnalizuje solidarność i cnotę za niewielką cenę."

"Podstawowa moralna gramatyka napędzająca aktywistyczne cele pozostaje żywa i elastyczna. … Kiedy młodzi ludzie wspierają te cele, … przyjmują … [światopogląd], który organizuje rzeczywistość w binarny podział na ciemiężców i ciemiężonych."

Mam artykuł w @thedispatch na temat tego, dlaczego uważam, że wokeness nie umarł: jest w chwilowej odwrocie, zanim wróci ostrzejszy, twardszy i bardziej niebezpieczny — i wymierzony bezpośrednio w sam porządek ekonomiczny.

"A zespół grał dalej" autorstwa Randy'ego Shiltsa (1951-1994) o wczesnych dniach epidemii AIDS to arcydzieło dziennikarstwa literackiego. Nie mogłem się od tego oderwać.

Jeśli nie masz funduszu powierniczego, to już jesteś biedny pokoleniowo. Tysiące pokoleń przed tobą nie zaoszczędziły ani jednego dolara dla ciebie. $0 od twoich przodków. To jest domyślne ustawienie życia. Pogódź się z tym. Miej dzieci.