*Persoonlijke Verklaring Betreffende Mijn Interview met Tommy Robinson* Ik kan niet geloven dat ik weer een van deze persoonlijke verklaringen moet schrijven, maar hier zijn we. Gezien de intense feedback, de persoonlijke aanvallen en zelfs bedreigingen die ik heb ontvangen, vind ik het het beste om het rechtstreeks aan te pakken. Dit is niet voor de supporters van Tommy Robinson. Dit is geschreven voor degenen die mij niet leuk vinden, mijn politiek niet leuk vinden, Tommy niet leuk vinden, en geloven dat hij op een zwarte lijst moet worden gezet, nooit gesproken of geïnterviewd moet worden. Het is een oproep aan jullie, om te overwegen dat interviews met mensen die je niet leuk vindt en waar je het niet mee eens bent, eigenlijk belangrijker zijn dan de interviews die je verwelkomt. Bijna een decennium lang heb ik mijn podcast gehost en meer dan 1.000 interviews afgenomen. Die gesprekken omvatten presidenten, advocaten, journalisten, politici, bedrijfsleiders en mensenrechtenactivisten. Ondanks dat mijn eigen politiek kleine-c conservatisme is met een sterke neiging naar libertarisme, ben ik altijd blij geweest om iedereen te interviewen. Aan de politieke kant heb ik gasten gehad van de Conservatieven, Labour, Reform en de SDP. Ik heb actief geprobeerd om meer stemmen van links op mijn show te brengen, maar eerlijk gezegd zijn ze veel moeilijker te beveiligen. Af en toe verstoort het feit dat ik bepaalde mensen interview bepaalde mensen. Dat is de realiteit van mijn werk. Maar hier zijn de principes waarop ik niet zal inboeten: vrije pers, vrije journalistiek en vrije meningsuiting. Zonder die dingen valt alles uit elkaar. Wanneer je werk is om te interviewen, betekent het dat je soms gaat zitten met controversiële figuren. En ik zou beargumenteren dat die interviews vaak de belangrijkste zijn. Als je het niet eens bent met iemand, vooral als je denkt dat ze gevaarlijk of verkeerd zijn, dan wil je zeker horen wat ze zeggen en hen in het openbaar laten ondervragen. Het onderdrukken van controversiële stemmen maakt ze niet weg, het drijft ze gewoon ondergronds. Laten we nu de voor de hand liggende zaak aanpakken: Tommy Robinson. Je mag hem haten. Veel mensen doen dat. Maar voor anderen is hij een held, een man die opkomt voor de arbeidersklasse gemeenschappen die zich genegeerd voelen door de gevestigde orde. Hij heeft altijd gezegd dat zijn missie is om de verspreiding van extremisme, met name radicale islam, te stoppen. Hij heeft zich uitgesproken over de verkrachting en misbruik van jonge meisjes in dit land, lang voordat de media en politici de schaal ervan erkenden. Hij werd een racist genoemd voor het aankaarten van het probleem. Vandaag, na de schandalen van Rochdale, Rotherham en Telford, is het duidelijk dat hij de waarheid sprak. Hij werd verguisd voor het uitspreken over iets waar de Labourpartij zelf nu bij betrokken is in het verdoezelen. Over massamigratie, of je het nu met hem eens bent of niet, het is onmiskenbaar een van de grootste politieke debatten in Groot-Brittannië vandaag. Elke grote partij heeft nu beleid om het aan te pakken. Je kunt open grenzen steunen, veel mensen doen dat, maar Tommy vertegenwoordigt degenen die dat niet doen. Dat is niet meer marginaal, het is een nationale discussie. En voor degenen die volhouden hem een racist te noemen, laat me delen wat ik persoonlijk heb gezien: op weg naar mijn studio werd Tommy gestopt door een Sikh-man die hem bedankte en zei dat hij trots was om Brit te zijn, niet leuk vindt waar het land naartoe gaat en Tommy bedankte voor wat hij doet. Tommy omarmde hem, luisterde naar hem en toonde hem respect. Dat is niet het gedrag van een racist. Toen hij de EDL oprichtte, was het open voor alle achtergronden, omdat de focus lag op het tegengaan van radicale islam, niet op huidskleur. En onthoud, hij groeide op in Luton, de stad die de 7/7-bombers heeft voortgebracht. Zijn levenservaring is niet de mijne. Ik had een comfortabele middenklasse opvoeding in Bedford; hij groeide op in een arbeiderswijk in een stad die diep werd beïnvloed door extremisme. Die ervaringen vormen mensen. Je hoeft het niet met hem eens te zijn, maar je moet begrijpen waar hij vandaan komt. Zelfs als je bewijs zou kunnen aanwijzen dat Tommy een racist was, en ik geloof niet dat hij dat is, zou een interview met hem nog steeds geldig zijn. Niet om goed te keuren, maar om te confronteren. Ik weet zeker dat mensen ver en wijd zullen zoeken naar voorbeelden van Tommy die verdeeldheid zaait, of zelfs om te proberen te bewijzen dat hij een racist is. Denk ik dat hij perfect is? Nee. Hij is een arbeidersjongen uit Luton, geen universitair opgeleide politicus met een gepolijst PR-team achter zich. Hij spreekt eenvoudig, soms bot, maar hij is ook iemand die jaren heeft gevochten voor de versie van Groot-Brittannië waarin hij gelooft, een land dat zijn mensen, zijn cultuur en zijn toekomst beschermt. En of je het leuk vindt of niet, Tommy Robinson is relevant. Hij is invloedrijk, zijn populariteit groeit, en mensen zullen hem interviewen. Het onderdrukken van spraak werkt niet in een vrije samenleving. Sterker nog, het afwijzen van onderdrukking is wat een samenleving vrij maakt. Sinds ik dit interview heb aangekondigd, heb ik de online aanval gezien. Ik ben beschuldigd van "platforming" Tommy, een term die ik afwijs. Ik "platform" geen mensen, ik interview ze. Ik ben racist genoemd, wat natuurlijk onzin is. Je wordt niet racistisch door associatie. Ik ben "verre rechts" genoemd, een label dat nu op iedereen wordt gegooid die enige conservatieve mening uitdrukt. Wil je meisjes beschermen tegen verkrachtingsbendes? Verre rechts. Wil je dat de overheid haar eigen burgers prioriteit geeft? Verre rechts. Wil je veiligere straten? Verre rechts. Deze beschuldigingen zijn zo roekeloos gebruikt dat ze alle betekenis hebben verloren. Ik heb ook bedreigingen ontvangen tegen mijn bedrijven. Laat me heel duidelijk zijn: ik ben een maximalist van vrije meningsuiting, en ik reageer niet goed op bedreigingen. Als je niet naar mijn show wilt luisteren, prima. Als je niet in mijn bar of koffiehuis wilt drinken, prima. Als je mijn voetbalclub niet wilt steunen, prima. Dit zijn allemaal keuzes die je vrij kunt maken. Maar niets zal me stoppen om mijn werk te doen, wat is om mensen te interviewen, goed, slecht of controversieel. Ik weet dat ik zelf een controversieel figuur ben geworden, vooral in Bedford. Mijn inspanningen om de stad te verbeteren, zoals het introduceren van particuliere beveiliging, wat een overweldigend succes is geweest, zijn aangevallen door een kleine, luide minderheid. Ze betwijfelen mijn motieven, mijn politiek en uiten absolute haat tegen mij. Ondanks dat ik honderden duizenden ponden heb geïnvesteerd in lokale projecten, sport en kinderinitiatieven, blijf ik een doelwit voor sommigen. Zo zij het. Je kunt niet iedereen tevreden stellen. Dus terug naar het interview. Ik heb het op mijn manier gedaan, zoals ik dat al meer dan 1.000 afleveringen doe, vriendelijk, gastvrij en open. Ik ben geen Jeremy Paxman; ik probeer niet om "mensen te betrappen." Ik laat mijn gasten spreken, zichzelf tonen voor wie ze zijn, en laat het aan mijn publiek over om te beslissen. Denk ik dat Tommy een racist is? Nee. Dat dacht ik vroeger. Ik noemde hem zelf een racist op basis van wat de media me vertelde. Toen deed ik mijn onderzoek en ik geloof dat ik het verkeerd heb genoemd. Denk ik dat hij, soms, is geassocieerd met mensen die dat zijn? Ja. Daarom is hij weggegaan bij groepen zoals de BNP en uiteindelijk de EDL, omdat ze te extreem werden. En hier is de bottom line: iedereen die denkt dat ik dit interview moet intrekken of dicteren met wie ik mag spreken, heeft zwakkere principes dan ik. Het is precies dit soort lafheid dat de massaverkrachting van jonge meisjes in dit land jarenlang heeft laten doorgaan, bedekt in de naam van "geen gemeenschappen beledigen." Wanneer je harde kwesties niet confronteert, laat je het kwaad gedijen. Zoals George Orwell zei: "Als vrijheid iets betekent, betekent het het recht om mensen te vertellen wat ze niet willen horen." Mijn interview zal zoals gepland worden uitgebracht. Ik zal niet buigen voor druk van mensen die informatie en spraak willen onderdrukken en ik accepteer alle gevolgen hiervan. Maar weet dit, wanneer ze komen voor jouw spraak, zelfs als je tegen alles bent waar ik voor sta, zal ik vooraan in de rij staan om jouw vrijheid te verdedigen.

Ik heb zojuist dit interview opgenomen met @PrestonPysh over alle bearish sentimenten in Bitcoin en de zijwaartse prijsactie.🐻 We verkennen wie er verkoopt, waarom mensen zich boos voelen, waarschuwingssignalen van de Bitcoin-treasury en Preston's laatste analyse van $MSTR. Laat ons weten wat je ervan vindt! Tijdcodes: 00:00 Ego Death Update 2:26 Bitcoin Bears Verkopen 7:27 MSTR Analyse 9:57 Prijsdruk 13:50 Bitcoin Treasuries 15:53 Voorkeursaandelen Uitleg 27:36 mNAV Richtlijn Update 36:07 Bitcoin Prijsdaling 38:57 Economische Vooruitzichten 44:59 Waarom Mensen Tegen Bitcoin Zijn 50:56 Positief Blijven